Bijna weer een week voorbij. Ook een week na Julia haar verjaardag. Ze is goed verwent en heeft een geslaagde verjaardag gehad. Er zit nog een theateravondje voor haar in het verschiet. Super leuk voor der. 

De afgelopen week nam de pijn behoorlijk toe en nam een Diclofinac in met een maagtablet. Na inname werd ik al helemaal warm en dat bleef aanhouden tot de volgende morgen 6 uur. Vuurrode wangen maar gelukkig geen koorts. Maar wat voelde ik me beroerd. Vieze smaak in de mond en misselijk. Raar hoor want ik heb dit al vaker geslikt en reageerde er toen prima op. Maar voorheen reageerde ik ook goed paracetamol en dat is nu ook anders. Wat is er toch met me aan de hand. Het lijkt wel of ik niks meer kan hebben. Volgende dag toch nog Diclofinac geslikt ondanks Adam zei dat het beter was ermee te stoppen. De pijn had wel afgenomen! Maar weer hondsberoerd. Volgende dag niet meer ingenomen en sinds woensdag gaat het ietsje beter. Wel krijg ik in de middag spontaan 2 gloeiwangen. 

Woensdag is de huisarts langs geweest en het eerste wat hij ging meten was dan ook mijn temperatuur. Logisch als je eruit ziet als bloze kriekske. Bloeddruk 90/58. Hartslag 114. Gepraat over pijnstillers. Naproxen kan je proberen en/of de morfine ophogen. Beide ging hij voorschrijven. Heb ook nog Oxynorm in huis. Ik vind het heel vervelend dat zoekende naar wat voor jou het beste werkt om de pijn onder controle te krijgen en daarbij wil ik me ook graag fijn voelen. Eet al dagen slecht ben ook zeker een kilo afgevallen. Ondanks ik daarvoor redelijk kon eten, maar aankomen ho maar. Dat komt niet meer in mijn woordenboek voor daar is vooral afvallen voor in de plaats gekomen. 

Gisteren is de Palliatieve Verpleegkundige langs geweest en hebben we vooral besproken waar ze voor ons naar kan informeren. Fijn dat we dat zelf niet hoeven te doen. Volgende week belt ze hierover terug.

Gisteren besloot ik dan toch de Naproxen te gaan proberen met maagtablet. Afgelopen nacht mezelf 3 keer kunnen verschonen. Alles door en door nat. Wat is dit nou weer. Nu nare smaak in de mond en vooral duizelig. Pijn is meer onder controle. Word er moedeloos van. Maar kijken hoe dit afloopt.

Wat is het eigenlijk toch 3x niks meer. Ik knap maar niet verder op, en ik merk dat ik daar vanbinnen ontzettend gefrustreerd over ben want ik wil nog zo graag. Heb ik dan niet meer genoeg ambities? Moet ik mezelf een schop onder de kont geven? Wat moet ik doen? Gelukkig heb ik Adam en Julia dagelijks om me heen. Familie die voor me klaar staat. Vriendinnen die altijd een luisterend oor hebben. Want ik weet dat dit ook anders kan. Dit is niet vanzelfsprekend dit is iets om zeer te waarderen. Ik kan jullie nooit genoeg bedanken voor jullie steun. Daarom bij deze, bedankt lieve mensen telkens weer. 

Al heel vaak gaat het vaker slecht met me. Jaren gevochten tegen die eeuwige koorts. Die is tot op heden van de baan. Altijd krabbelde ik er bovenop. Maar sinds ik met de studie heb meegedaan in Amsterdam is het erg bergafwaarts gegaan. Heb daar zoveel conditie mee ingeleverd, maar dat is een keuze die je dan maakt. Waarom ik daarvan niet kan opknappen is mij een raadsel. Het voelt alsof die pillen iets kapot hebben gemaakt wat niet meer te repareren is. Zo ook heeft het de koorts vernietigt hoop ik. Mijn bloeddruk heb ik nog nooit zo laag gehad. Het moet allemaal een reden hebben volgens mij. Kan alleen niet ontdekken welke. Ha.

Vanmiddag komen zussie en mama. Mama heeft heerlijk eten voor ons gemaakt. En het zonnetje schijnt op dit moment. Dus vooruit met de geit we gaan ervoor. Julia heeft vandaag 3 toetsen en dan gelukkig weekend. Yeah!

Allemaal een fijn weekend toegewenst.
Veel liefs Karin.