Wat een dagen weer. Geloof niet dat het goed gaat met me? Probeer vol te houden tot woensdag zodat ik hopelijk kan starten met de studie. Zolang er geen verandering in de medicatie is hoop ik woensdag te kunnen starten.

Er moet nu echt iets gaan gebeuren. Mijn conditie gaat achteruit en ik voel dat ik aan het inleveren ben. Heb al sinds de studie van Amsterdam last van mijn darmen. Afgelopen week spande de kroon, al 6 dagen geen ontlasting! Woensdag zou de huisarts komen dus ik dacht ik wacht daar wel op. Gelukkig ondernam de huisarts gelijk actie. En kon ik die dag weer iets op mijn lijstje bijschrijven en wel een klysma. Het zetten ervan was wel te doen. Maar toen daarna heb ik wel een tijdje op de wc gezeten. Heb gelukkig ontlasting gehad maar de thuiszorg kon ook niet zeggen of er alles uit zou zijn! Morgen zouden we contact hebben. Voor die dag had ik het gehad. Was op! Die avond ging het mis. Ik denk voor het eerst een paniekaanval of ik ben gaan hyperventileren. Ik weet het niet. Liep de trap en ging naar de wc. Op de wc dacht ik flauw te vallen en riep ik Adam. Ineens kon ik geen adem meer halen. Ben niet flauw gevallen en kreeg mijn ademhaling in een ritme. Wow, wat was dat dan! Ik dacht even dat ik ging... Nu ben ik erachter dat ik verkeerd adem haal als ik me inspan, dus zoals bij traplopen en met alle mankementen die ik al heb is er niet veel nodig om mij plat te krijgen! Gelijk bedje ingedoken en toen ging het wel weer.

Volgende dag kwam huishoudelijke hulp en om 12 uur zussie. Heel erg rustig aan gedaan. Thuiszorg belde ook nog maar een volgende klysma durfde ze vandaag niet te zetten. Zij vind dat er naar een andere oplossing gezocht moet worden. Dit is te inspannend voor me. Maar ja heb toch gevraagd als ik tot maandag weer geen ontlasting heb gehad ze dan toch wel wilt komen. Maandag hebben we nogmaals contact! Het eten ben ik nu aan het proberen op te bouwen.

Heb een probleem met de nieuwe leverancier van de nutri drink. Zij krijgen de machtigingen maar niet binnen en zolang ze niets hebben krijg ik niks geleverd. Gisteren ziekenhuis nogmaals gebeld en dat is nu goed. Dus afwachten maar weer. Gisteren ben ik op tijd naar bed gegaan, moe en wist niet meer hoe ik moest gaan zitten, liggen of hangen. Later kwam Adam kijken en vertelde me dat Julia ziek is. Overgeven niet normaal. Vreselijke hoofdpijn natuurlijk. Nu heeft ze afgelopen week 40 minuten rooster op school en daar is ze gewoon gevoelig voor. Wist al dat het eraan zat te komen. Vanmorgen ook nog flink overgeven maar ze heeft nu wat crackers op een kopje thee en ik hoop dat het goed blijft gaan. Ze heeft het weekend om bij te komen.

Dat ik slecht eet vind ik nog het ergste want de kilo's blijven eraf gaan en dat is mijn weerstand. Ben echt afgezwakt. Zal jullie de fotokes besparen maar ben echt een uitgemergeld vrouwke nu. Vreselijk om dit alles zo mee te maken. De wilskracht is er nog steeds. Maar mensen wat is het onmenselijk en zwaar. Met denken ben ik volgens mij lang geleden al mee gestopt. Ha misschien maar beter!

Voor iedereen alvast een fijn weekend.
Veel lief Karin.