Zo leuk, een klasgenoot van de basisschool en volgens mij zelfs van de kleuterklas heeft me uitgenodigd op Facebook. Eerst waarschijnlijk even schrikken voor haar dat ik zo ziek ben, maar nu zijn we allemaal jeugdherinneringen aan het ophalen.Ook een oud werkgever en oud collega's hebben me gevonden op Facebook. Echt erg leuk! Zelf nodig ik niemand uit op Facebook. Maar wie mij uitnodigt accepteer ik wel! Althans ik heb grenzen. Haha. Als ik je niet echt ken houd het op voor mij. En als je het te moeilijk vindt om te gaan met mijn kanker, snap ik het echt wel dat je me ont-vriend. Even goede vrienden.

Het eten smaakt beter en heb de laatste dagen geen nutridrink genomen omdat ik er even genoeg van heb. Het smaakt gewoon chemisch. Hoe ik het ook went of keert. 

De pijn komt en gaat. En telkens denk ik "Kijk het nog even aan". Eergisteren kwamen ze een ander matras voor het bed beneden brengen. Vooral een wat dikkere matras want had het idee bij het oude dat ik met mijn stuitje op het frame lag. En gelukkig is deze beter. 

Dinsdag is de huisarts geweest en mijn hartslag was lager 84 en bloeddruk 98/60. Alles toch iets beter!

Met de fysio ben ik gestopt omdat de oefeningen die ik kreeg te zwaar voor me zijn en me meer pijn geven. Ook de massages deden me veel meer pijn dan baat. Dus rommel ik zomaar zelf wat aan. Snap ook wel dat ik het lichaam uit moet blijven dagen. Maar als je alle energie ontbreekt is dat enorm moeilijk. 

Blijf ook problemen houden met tabletten te slikken. En donderdag was het vervangdag van de pleister en de huisarts had al 25 mcg voorgeschreven. Dus leek het me een goed plan om de dosis op te hogen. Nu wat meer misselijk en duizelig, maar dat komt en gaat. Maar dit word al minder. Ondanks ik nu een dubbelde dosis plak heb ik nog steeds pijn. Vooral schouder en schouderblad is aan het vervelen. Maar zo kan het ook weer onder mijn oksel zitten. Dus de pijn houd van variatie of ik daar nu blij mee ben of niet. En natuurlijk kan ik nog meer medicatie in gaan nemen maar voor mij nog even niet!

Van de week heeft TP-Verpleegkundige laten weten wat er allemaal mogelijk is rondom zorg en nu aan ons wat we willen. Vind wel dat aan alles vooral veel haken en ogen zitten. Heb al zoveel moeten loslaten. Me er maar bij neerleggen dat ik het zelf niet meer kan. En nu het steeds afhankelijker worden maakt me verdrietig. Dus blijven we nog maar aanmodderen zoals we het nu doen. Wel komt er voor 10 weken via onze ziekenfonds een huishoudelijke hulp voor 3 uur. Het bleek dat ze met dezelfde organisatie werken als vorig jaar en het meisje dat toen hier is geweest komt weer. Super.

Fijne zondag allemaal.

LiefsKarin